หรือรักเเท้จะเเพ้ระยะทาง ._.

คือเเฟนเราเรียนร.ร.เเถวปทุมค่ะ ส่วนเราเเอดมิชชั่นติดมหาวิทยาลัยเเถวบางเเสน ก็ทราบนะคะว่านั่งรถไม่กี่ชม.ก็ถึงถ้าจะมาเยี่ยม เเต่ก็ยังกังวลอยู่ดีค่ะ กลัวว่าห่างกันอย่างนี้วันนึงเค้าอาจจะหวั่นไหวไปกับคนอื่นหรือเจอคนที่ดีกว่าเราจนลืมเราไป เพราะคงไม่มีเวลาให้กันเหมือนเเต่ก่อน
      เเฟนเราไม่ใช่คนเจ้าชู้เเบบชอบคุยม่อชอบทักนะคะ เเต่สายตานี่วอกเเวกตลอดเวลาเห็นผู้หญิงชอบมองเเบบออกนอกหน้า  ครั้งหนึ่งเคยมองจนเราพูดด้วยก็ไม่สนใจ เเต่เค้าก็ไม่เคยมีใครเลยตั้งเเต่คบกันมานะคะ (คบมา 7 เดือน )  เเละอีกอย่างคือเราเป็นคนคิดมาก กลัวว่าจะไปอยู่นู่นเเล้วคิดมากจนชวนเค้าทะเลาะ จนเลิกกันไปจริงๆหรือไม่เค้าก็ไปมีคนอื่นจริงๆ เเล้วเราเป็นคนที่จริงจังกับความรักมากกเวลาเสียใจนี่ก็เสียใจไม่ค่อยอยากทำอะไร กลัวกระทบกับการเรียน  เยี่ยม
#ควรจะบอกเลิกเค้าตอนนี้เลยดีมั้ยคะ คิดซะว่าความรักในวัยเรียนสุดท้ายก็ต้องเลิกกันอยู่ดี (เเม่ชอบพูด + เห็นจากตัวอย่าง) เเต่ก็เคยเห็นคู่ที่คบกันจนรอดเเต่น้อยมาก
#ถ้าเป็นคนอื่นๆจะทำไงคะ
#เรื่องชอบมองผู้หญิงนี่เป็นปกติของผู้ชายป้ะคะ
#ถ้าเราไร้สาระขอโทษด้วยค่ะคิดจนปวดหัวละ
ปล.เคยบอกเลิกเค้าไปครั้งนึง เค้าก็สัญญานะคะว่าจะไม่มีใครขออย่าบอกเลิกกันให้เชื่อใจกัน ก็อยากจะเชื่อนะถ้าไม่ติดว่าเค้าชอบมองผู้หญิง